cud świata

Dzień drugi.
Normalni mniej lub bardziej, albo - nie do końca najnormalniejsi wstaliśmyprzed 6 rano, ciemno i zimno, ale my dzielnie wybieramy się na wschód słońca. Byliśmy umówienina tuktuka który zabierze nas na drugą stronę rzeki, ale nie przyjechał. Noł problem, bo nawet o takiej godzinie tuktuków jest cała masa. Chcieli wykorzystać naszą słabość, że skoro wstaliśmy i wyszliśmy to już nie zrezygnujemy i cena nagle się podwoiła, ale nie ze mną te numery. Stanowczo odmawiam i w ostatecznie jedziemy za 250inr czyli tyle ile być miało. Na mapie wyglądało bliżej ale było to dobrych kilka kilometrów po trasie po której sama bym iść nie chciała, więc dobry był koperek (najpierw na niemiecki pózniej na angielski i będzie wiadomo skąd koperek). Warto było wstać, piękny widok Taj wyłaniającego się z zza gęstej mgły, do tego pozujące papugi i wiewiórowróbloszczurki. Wróciliśmy do hotelu na śniadanie, wymeldowaliśmy się i ruszyliśmy do Taj.



Taj Mahal na żywo.

Ten kawałek wpisu piszę siedząc kilkadziesiąt metrów od jednego z siedmiu cudów świata. Mamunia - ty pewnie byś chciała żebym napisała, że urywa dupę, niestety ^^ znasz mnie. Taj Mahal jest piękny i dostojny i gigantyczny i kremowy i marmurowy i pięknie zdobiony. Ale to wszystko - nie powala i już. Dziś wymyśliłam sobie, jak będę takie zjawiska klasyfikowac - stwarzam grupę rzeczy/miejsc/zjawisk, które dupy nie urywają, może trochę nadgryzają, ale.... i tu jest ważny motyw - powalają za sam fakt istnienia.
Tak też wlaśnie jest z Taj - powala mnie fakt że taki budynek powstał, bez użycia komputerowych obliczeń, bez megahiperkoparek i ładowarek i innego sprzętu, i że stoi i się nie zawalił i że jest z marmuru. Do tej grupy zaliczam też np. terakotową armię i mur chiński.

Komentarze (1)